جزئیات
دانلود Docx
بیشتر بخوانید
ما از همه پیش‌گوها و غیب‌گویان سپاسگزاریم که وقت گذاشته و اسرار جهان را جست‌وجو کرده‌اند، سخت تلاش کرده‌اند تا درک کنند، مطالعه کنند و همچنین خود را پاک سازند تا بتوانند هشدار خدا را دریافت کنند. [...] هشدارهای خداوند همیشه از سوی "والاترین" نمی‌آیند، زیرا اکثر انسان‌ها نمی‌توانند، به "والاترین" دسترسی یابند. وقتی افراد تجربه نزدیک به مرگ دارند، ممکن است کسانی را دیده باشند که آنها را حضرت عیسی، یا بوداها یا بودیساتواها یا قدیسان و فرزانگان می‌نامند.
سوم آوریل ۲۰۲۳، تجربه‌ای داشتم که فراتر از هر چیزی بود که فکر می‌کردم ممکن باشد. برای ۱۲ دقیقه، من از نظر پزشکی مرده بودم. نه ضربان قلب، نه نفس، اما در آن ۱۲ دقیقه، وارد خلاء نشدم، بلکه به جایی رفتم. جایی که آنقدر واقعی و عمیق بود که هنوز هم در تلاش برای درک آن هستم. و آنچه تجربه کردم، فقط برای من نبود. آن پیامی بود که برای همه ما بود. خودم را در شگفت‌انگیزترین مکان یافتم. اولین چیزی که متوجه شدم نور بود. و ناگهان، نور اطرافم روشن‌تر، متمرکزتر شد، و او آنجا بود، [حضرت] عیسی. وقتی می‌گویم توصیف او غیرممکن است، اغراق نمی‌کنم. او شبیه به هیچ تصویر یا ترسیمی که تا به حال دیده بودم نبود. حضورش هم انسانی و هم ملکوتی بود، که عشقی و قدرتی را می‌تاباند که هرگز قبلاً احساس نکرده بودم. چشمانش همه چیز را در خود داشت: شفقت، خرد، و عمقی که انگار مستقیماً درون من را می‌دید.
آن، همان خدا قادر مطلق یکتا و یگانه نیست، بلکه بخشی از خداوند یا شاید فرکانسی پایینتر از خدای قادر مطلق باشد. وگرنه، بشر یا هر کسی که آن را دریافت کند، به غبار تبدیل میشود - زیرا آنها ظرفیت دریافت آن قدرت بی‌کران را از نیروی خدا، از قادر مطلق یا حتی از عیسی مسیحِ اصلی، واقعی و کامل که از بالاترین بهشت است را ندارند.انسان‌ها نمی‌توانند به آن دست یابند، زیرا از نظر معنوی یا فرکانس، قدرت کافی برای دریافت و جذب آن را ندارند. آنها به غبار تبدیل خواهند شد. در این زمانه، خدای قادر مطلق، سراسر رحمت، سراسر شفقت، سراسر عشق، سراسر- خدا... و پسر او و استاد غایی همگی دوباره در یگانگی، از لحاظ معنوی، قدرت و خرد به هم پیوسته‌اند. آنها در سه سطح مختلف تقسیم شده بودند ولی حالا متحد و یکی شده‌اند. باوجوداین تمام هویت خود، هویت شخصی‌شان را از دست نداده‌اند. توضیح این موضوع برای شما بسیار دشوار است. برای ذهن، بیش از حد انتزاعی است که واقعاً آنرا درک کند. با وجود این ما همچنان از آنها سپاسگزاریم. ما باید از آنها سپاسگزار باشیم، توبه کنیم و نیکوکار باشیم.در این دورانِ پایانی، همه معیارها خیلی سختگیرانه‌اند، آنقدر سختگیرانه که هیچ‌کسی نمی‌تواند بگریزد. حتی یک ذره گرد و خاک هم نمی‌تواند از این داوری در این برهه از زمان و از تاریخ‌مان فرار کند. تنها راه‌حل، وگان‌شدن، توبه‌کردن و نیکوکار بودن است - در همه جنبه‌های ممکن. می‌دانم که قبلاً این را شخصاً و به‌ویژه از من شنیده‌اید. اما لطفاً، لطفاً آنها را بدیهی فرض نکنید. اگر در این دوره اخیر، این ماه‌های اخیر، اگر بسیاری، یعنی انسان‌ها در تعداد زیاد، اکثریت آنها - با اخلاص دعا نمی‌کردند و توبه نمی‌کردند، با فروتنی طلب آمرزش و محافظت نمی‌کردند، آنگاه به سختی می‌توانستیم جان سالم بدر ببریم؛ یعنی به شکل فیزیکی. و در عالم آسترال، مجازات می‌شدیم... آه خدای من! نمی‌توانید تصور کنید، آن بی‌پایان است. پس من خیلی سپاسگزارم. خیلی خوشحالم که انسان‌ها حداقل بخاطر جان خود می‌ترسند و شروع کرده‌اند به فروتنی بیشتر و احترام بیشتر به "قانون الهی" و عواقب تخطی از آن.این اواخر، در چند ماه گذشته، هر روز از خدای قادر مطلق می‌پرسیدم که آیا کار دیگری هست که بتوانم برای کمک انجام دهم، برای نجات این سیاره، برای نجات انسان‌ها و همه موجودات دیگری که خدا آفریده است. خیلی نگران بودم که ممکن است نتوانیم موفق شویم. به اطراف خود نگاه کنید: آیا تاکنون سیاره دیگری دیده‌اید که - حتی اگر دانشمندان، سیاره‌هایی با نشانه‌هایی از حیات کشف کرده اند- آیا خودتان تابه حال سیاره‌ای زیباتر دیده‌اید؟آیا سیاره‌ای زیباتر از اینجا دیده‌اید؟ این سیاره با عشق خلق شده، عشق فراوان، مراقبت فراوان، توجه فراوان، با تمام جنبه‌هایی که می‌توانید از نظر هنری تصور کنید: سرشار از زندگی، زیبایی و فراوانی از هر آنچه انسان می‌تواند نیاز داشته باشد و نه فقط انسان‌ها بلکه همه موجودات روی آن. اشخاص-حیوان، سبزیجات، درختان، حتی حشرات، همگی با هوش و توانایی لازم برای ادامه زندگی بر روی زمین مجهز شده‌اند- به بهترین شکل ممکن که ما، یا هر دانشمندی، بتواند تصور کند که چگونه ساخته شده تا چنین زیبا، چنین مناسب، چنین راحت باشد، به این شکلی که ما حالا داریم.پس حیف است اگر این سیاره دیگر نتواند زنده بماند. حتی اگر بتوانیم تا ابد دعا کنیم، هیچ‌یک از سیارات دیگر نمی‌توانند مثل این، زیبا و راحت باشند. اگر چه ممکن است سختی‌هایی را تجربه کنیم، خودمان آنها را به وجود آورده‌ایم. ما آنرا به وجود آورده‌ایم، درست مثل نیاکانمان، آدم و حوا. آنها در بهشت به خوشی زندگی می‌کردند، و بعد خودشان از خدا نافرمانی کردند، با حتی یک کار کوچک، قوانین را نقض کردند، و به جای آن به مار منفی گوش دادند. مار لازم نیست واقعاً به شکل مار باشد. آن فقط نمادی از قدرت منفی، مایا، پادشاه توهم است.پس ما نمی‌توانیم خدا را سرزنش کنیم. اگر یک رئیس‌جمهور، برای مثال، پسری خوب و توانا داشته باشد و توسط همه محافظان محافظت شود، اما از قانون کشور سرپیچی کند، آنگاه باید عواقبش را بپذیرد. و آن شامل رنج است، چه از نظر شهرت، چه از نظر روابط عاطفی. او انواع فرصت‌ها را از دست خواهد داد. و این مشابه وضعیت انسان‌ها بر روی این سیاره است. وقتی از "قانون کائنات" تخطی کنیم، آنگاه عواقبش را متحمل خواهیم شد. و در این دوره از تاریخ‌مان، این پیامدها وحشتناک و جبران‌ناپذیر هستند. وقتی جسم را از دست بدهید، نجات یافتن از جهنم تقریباً غیرممکن است. اگر یک ارتباط واقعی با قدرت یک استاد، با یک استاد زنده، نداشته باشید، آنگاه برای همیشه محکوم به رنج خواهید بود. گاهی، شما بطور مستقیم با استاد ارتباط ندارید، اما شاید فرزندانتان، دختر یا پسرتان، شاگرد یک استاد زنده باعظمت باشد. هرچه آن استاد ِزنده باعظمت‌تر باشد، بهتر است، هرچه آن استاد ِزنده باعظمت تر باشد، بهتر است، قدرت بیشتری دارد تا موجودات بیشتری را نجات دهد، نه فقط انسان‌ها بلکه اشخاص- حیوان را هم.بسیاری از اشخاص-سگ و پرندهٔ من که نجات داده بودم، بدون اینکه فرصت دیدار آخر را پیدا کنند، مُردند. باوجود این به نام خدا این قدرت را دارم که آنها را نجات دهم و به 'سرزمین جدیدم'، «قلمرو معنوی جدید تیم کو تو» ببرم. بنابراین قلبم زیاد و طولانی‌مدت رنج نمی‌برد. البته گاهی دلم برایشان تنگ میشود و بابت اینکه همیشه کنارشان نبودم و نتوانسته‌ام از آنها بهتر و بیشتر مراقبت کنم، متأسف می‌شوم، با وجودی‌که از آنها به‌خوبی مراقبت می‌شد. با این حال، ایکاش می‌توانستم به‌صورت شخصی‌تر از آنها مراقبت کنم و اینکه همیشه تا روزی که از اینجا بروند تا به خانه برگردند، در کنارم باشند. اما حداقل می‌دانم که آنها در «قلمرو معنوی جدید تیم کو تو» هستند؛ جایی که تا ابد شاد و آزادند. همین به من آرامش بسیاری می‌دهد؛ طوری که در این جهان مادی، احساسات عاطفی و جسمی‌ام، بیش از حد غمگین نمی‌شود.Photo Caption: به نیازمندان یاری برسانیم، اگر قادر هستیم. به نیازمندان یاری برسانیم، اگر قادر هستیم
