من با شفای خودم فهمیدم که داشتم ذهنم را شفا می دادم و روح ام را شفا می دادم. خوشی که در آن لحظه بر من غلبه کرد، خیلی پر انرژی بود، اشکهایی که از صورتم سرازیر شد مملو از چنین احساسی بودند.

من فکری را که از قلبم می آمد شنیدم که می گفت، "افکار خودت را به چالش بکش." در آن لحظه، چشم سوم، یا فاصله بین ابروهای من، بشدت شروع به لرزش کرد. و به طور خودکار، کم کم افکار منفی خاموش شدند.

هنگامیکه من "مرده بودم" فهمیدم که خدا فراتر از همه ادیان بوده زیرا وجود الهی از همه مفاهیم و ادراکات و حصارها، فراتر است. خود کلمه "ابدی"، یا "نامتناهی"، یعنی آن را نمیتوان در حصار مفاهیم محصور شود.

من در درون همه موجودات با ادراک، نور را می بینم. فرقش با انسان ها اینست که شخصیت هایی که ما در آن زندگی می کنیم، توهم ارزش را خلق می کنند. همه منحصرا و به روشی مساوی، دوست داشته میشوند و محبوب هستند.

یکی از باورهای اصلی آیین بودایی اینست که همه چیز فانی و ناپایدار است، که همه چیز می میرد. و یک چیز که از علم آموخته ایم اینست که همه چیز فانی و ناپایدار است. ما زمانی فکر می کردیم که اتمها غیرقابل تخریب هستند، و اینک ما می دانیم که اتمها را میتوان شکافت.

دومین تجربه نزدیک به مرگ من کمی مرا ذوق زده کرد. وقتی اولین بار برگشتم، من هیچ ایده ای نداشتم این چیز دیگر چی بود. وقتی اولین بار برگشتم، باید یاد می گرفتم که چگونه انگشتانم را حرکت دهم و حس کنم و بخورم و اینکه نفس کشیدن و فکر کردن چیست. احساس میکردم شبیه یک آدم فضایی هستم، یک بیگانه درون یک ماشین عجیب است. و من میدانستم که من این چیز نبودم.

از آنجایی که به نظر می رسد که بسیاری از پارامترهای جهان هستی ما از قبیل قدرت نیروی هسته ای و مقدار انرژی تاریک در کائنات، و همه این پارامترها پدیدار میشوند تا بطور عالی و ظریفی تنظیم شوند تا باعث وجود حیات شوند. اگر برخی از آن پارامترها کمی بزرگتر یا یک کمی کوچکتر بودند، آنوقت فکر نمی کنیم آن حیات میتوانست در کائنات ما نمو و تکامل پیدا کند. و سوال اینست، چرا اینطوری است؟

و سپس خلاصه ای از زندگی ام را دیدم. فقط‌ اینکه، مروری که از زندگی داشتم این بود که من تمام دردی که در کل زندگیم به دیگران داده ام و هر حادثه فردی از آن را، پشت سر هم متحمل شدم. اما من آنرا از بیرون نمی دیدم. آن را از دیدگاه افرادی که موجب درد آنها شده بودم تماشا میکردم و حس آنها را احساس میکردم.

در طول تاریخ، گروههای مختلفی از مردم، مذاهب مختلف و فرهنگهای مختلف، درباره خدا نظرات مختلفی داشته اند. یک دیدگاه درباره خدا "پانتیسم" نامیده میشود. و این دیدگاه ممکن است که همان دیدگاه "تائو یسم" در چین باشد که خدا، همه طبیعت است. و اگر شما درباره خدا این دیدگاه را داشته باشید، آنوقت خدا در تمام مدت در همه جا و اطراف ماست.

پسر آقای 'الكساندر فران' در خانواده ای بزرگ شده است جاییکه ارتباط گرفتن با گیاهان، یک اتفاق روزمره است. این تجربه چگونه بر این پسر تاثیر گذاشته است؟ برای او هیچ شک و تردیدی وجود ندارد. آنها زنده هستند؛ آنها او را با اسم کوچکش صدا می زنند. وقتی گیاهان او را صدا میزنند، او جواب میدهد. و سپس مدتی کوتاه با یکدیگر بحث و گفتگو می کنند.

آقای 'الكساندر فران' نه تنها میتواند از طریق کلامی و همچنین موسیقی با گیاهان ارتباط برقرار کند، بلکه او معتقد است آنها چیزهای زیادی برای آموزش به ما دارند. آنها چیزهای زیادی برای آموزش به ما دارند. برای مثال درباره شیوهء زندگی بی تحرک، درباره چگونگی زندگی در مجاورت با یکدیگر. بعلاوه، امروز ثابت شده است که در دنیای حیوانات و گیاهان پشتیبانی متقابل زیادی، بیشتر از آنچه که ما بتوانیم باور کنیم وجود د

طبیعت با گونه های گیاهی و جانوری، به جهان ما زیبایی می بخشد، هنوز اسراری در انتظار کشف شدن هستند. آقای "الكساندر فران" مطمئنا میداند که چگونه با استفاده از یک دستگاه الکترومغناطیسی با گیاهان ارتباط برقرار کند این به مانند قرار دادن یک پیانو زیر دستان یک گیاه است. او بلافاصله نمی داند چگونه از آن استفاده کند. این یک دستگاه ترجمه نیست برای آنچه که او ممکن است بگوید یا صدایی که ممکن است از خود دهد. آ

خانم "تریشیا بارکر"، بعد از تجربه نزدیک به مرگش، در زمینه اینکه چگونه میتوانیم دنیایی که در آن زندگی می کنیم را به مکانی بهتری تبدیل کنیم، دانش زیادی بدست آورد. این جهان، تعاملات کوتاهی که هر لحظه یا نور را گسترش میدهد یا نمیدهد. و چرا نور را گسترش نمی دهد؟ چرا نیکی را گسترش نمی دهد؟ و چرا شادی را در سراسر این سیاره گسترش نمی دهد؟ و من فکر می کنم شاید یکی از مهمترین چیزهایی که ما میتوانیم انجام د

هنگامیکه روح خانم "تریشیا بارکر" بعد از تجربه نزدیک به مرگ به بدنش بازگشت، او متوجه شد که شخص متفاوتی است. من از پرستاران پرسیدم، "چه مدت بود که مرده بودم؟" میدانستم که مرده بودم. "شما درباره خدا چه فکر می کنید؟ زیرا این انرژی نور شگفت انگیز خداست!" و من شروع به صحبت درباره این چیزها کردم.

خانم "تریشیا بارکر" در تجربه نزدیک به مرگ اش، فرشته هایی را در اتاق عمل دید. او بعدها کشف کرد که میتواند با این موجودات سماوی دوباره ارتباط برقرار کند. و درد بسیار زیادی در بدنم بود. و من شروع به دعا کردن به درگاه خدا و آن فرشته ها کردم. و چشمانم را می بستم و مراقبه می کردم. و احساس میکردم همان فرشته ها روی ستون مهره هایم کار می کنند و روی کمرم کار می کنند. بنابراین، زمانی بسیار کوتاه بعد از تصادف

بعد از یک تصادف شدید ماشین، خانم "تریشا بارکر" به بیمارستان منتقل شد و او در آنجا تجربه نزدیک به مرگ جالب توجهی داشت. وقتی مرا برای یک عمل جراحی اورژانسی نخاع بردند، من از بدنم بلند شدم. و بدنم را روی تخت جراحی دیدم. و باید به شما بگویم، با قطعیت می دانستم که بخش معنوی همچنان باقی خواهد ماند، روح ما، ذات ما بعد از مرگ بدنمان همچنان باقی خواهد ماند.

تجربه نزدیک به مرگ خانم "کیمبرلی کلارک شارپ" به او کمک کرده است تا به افرادی که در حال مرگ هستند کمک گسترده ایی کند. عاشق کار با افراد در حال مرگ هستم. این را دوست دارم چون این پایان زندگی آنهاست. این زمان مقدسی است برای آنها. و بخشی از آن بودن افتخاری بزرگ است. اما موهبت من این است که هیچ ترسی از مرگ ندارم. من میدانم که آنها فقط به مکانی دیگر می روند. آنها اینجا نیستند، اما آنها از بین نرفته اند.

زمانی که افراد تجربه نزدیک به مرگ دارند، معمولا افرادی را که دوست دارند و از دنیا رفته اند را ملاقات می کنند. آنها بسیار خوشحال هستند. اما عزیزانشان به همه آنها گفته اند که برگردید، زمان شما فرا نرسیده است. اما تاثیری که بر روی افرادی با تجربه نزدیک به مرگ داشته اند چنان آرامشی است زیرا آنها می دانند که دوباره در کنار عزیزانشان خواهند بود.

خانم "کیمبرلی کلارک شارپ" زمانی که در اورژانس بیمارستان بود زندگیش را ترک کرد. کاری که انجام دادم این بود، خودم را رها کردم. سپس خود را کاملا در مکانی دیگر دیدم. و چیزی خود را نشان داد. آن "چیز " کلمه ایی برای توصیفش ندارم. خیلی از افراد آن را خدا می نامند. خیلی ها ممکن است آن را "منبع" بنامند. برای من، نور درخشان بزرگی بود. مانند قدرت رعد و برق بود و نوری بسیار درخشان تر از خورشید، درخشان تر از ه

Where does that come from? Is the thought coming from the individual? So, an analogy I like to use is the Sun and clouds. So, the Sun being consciousness and clouds being our mental state or our brain, things that are blocking the rays of consciousness to come in. And when we do things like meditate or a near-death experience is maybe the best example where all the clouds go away. There are ways of removing clouds so that more rays of consciousness come in. But I think methods like meditation, sensory deprivation, yoga, these are ways to remove some of the clouds and then maybe we get a spark of creativity and we don't know where it came from, but it's kind of that ray of consciousness getting in.