به تازگی، سیاره ما دچار مشکل شده و در خطر و در موقعیت اضطراری است، بنابراین آنها همیشه می آیند تا برای برکت دادن تلاش کنند یا از یک فاجع جلوگیری کنند، هر چه که بتوانند - متوجه اید؟ - چه این یک ستاره دنباله دار یا زلزله یا توفان باشد. بدون دخالت آنها، ما کارمان تمام بود و از بین رفته بودیم، خب؟

حلقه های کشتزار، پیامهایی هستند به ما در کره زمین. آنها پیامهایی بسیار، بسیار خوب، پرمحبت و بگونه ای هشداردهنده هستند. اغلب مشابه هستند، اینکه آنها به ما توصیه میکنند نامهربان نباشیم. من برای شما، چهار پیام را میخوانم. اولین پیام: "با یکدیگر جنگ نکنید." دومین: "دنیای خود را نابود نکنید." سومین: "زندگی های خود را نابود نکنید." چهارمین: "[ساکنان] زمین مهربان، بدنبال شیوه مخرب و تملک طل

"دالایی لاما" می گوید، می دانید، ما فقط ۸۰ یا ۹۰ سال در این سیاره هستیم. و اگر، در آن مدت، شما بتوانید برای خوشحال کردن افراد دیگر راهی پیدا کنید، آنوقت برای خوشحال کردن خودتان راهی پیدا کرده اید.

"به دنبال تو خواهم آمد تا بفهمم که هدف روح ات چیست." از دیدگاه من، همه ما یک هدف داریم. همه ما تناسخ پیدا می کنیم تا دروس مختلف را بیاموزیم. و این فقط یک درس نیست. بیشترین درس اینست که بخشیدن را یاد بگیریم.

من با شفای خودم فهمیدم که داشتم ذهنم را شفا می دادم و روح ام را شفا می دادم. خوشی که در آن لحظه بر من غلبه کرد، خیلی پر انرژی بود، اشکهایی که از صورتم سرازیر شد مملو از چنین احساسی بودند.

من فکری را که از قلبم می آمد شنیدم که می گفت، "افکار خودت را به چالش بکش." در آن لحظه، چشم سوم، یا فاصله بین ابروهای من، بشدت شروع به لرزش کرد. و به طور خودکار، کم کم افکار منفی خاموش شدند.

هنگامیکه من "مرده بودم" فهمیدم که خدا فراتر از همه ادیان بوده زیرا وجود الهی از همه مفاهیم و ادراکات و حصارها، فراتر است. خود کلمه "ابدی"، یا "نامتناهی"، یعنی آن را نمیتوان در حصار مفاهیم محصور شود.

من در درون همه موجودات با ادراک، نور را می بینم. فرقش با انسان ها اینست که شخصیت هایی که ما در آن زندگی می کنیم، توهم ارزش را خلق می کنند. همه منحصرا و به روشی مساوی، دوست داشته میشوند و محبوب هستند.

یکی از باورهای اصلی آیین بودایی اینست که همه چیز فانی و ناپایدار است، که همه چیز می میرد. و یک چیز که از علم آموخته ایم اینست که همه چیز فانی و ناپایدار است. ما زمانی فکر می کردیم که اتمها غیرقابل تخریب هستند، و اینک ما می دانیم که اتمها را میتوان شکافت.

دومین تجربه نزدیک به مرگ من کمی مرا ذوق زده کرد. وقتی اولین بار برگشتم، من هیچ ایده ای نداشتم این چیز دیگر چی بود. وقتی اولین بار برگشتم، باید یاد می گرفتم که چگونه انگشتانم را حرکت دهم و حس کنم و بخورم و اینکه نفس کشیدن و فکر کردن چیست. احساس میکردم شبیه یک آدم فضایی هستم، یک بیگانه درون یک ماشین عجیب است. و من میدانستم که من این چیز نبودم.

از آنجایی که به نظر می رسد که بسیاری از پارامترهای جهان هستی ما از قبیل قدرت نیروی هسته ای و مقدار انرژی تاریک در کائنات، و همه این پارامترها پدیدار میشوند تا بطور عالی و ظریفی تنظیم شوند تا باعث وجود حیات شوند. اگر برخی از آن پارامترها کمی بزرگتر یا یک کمی کوچکتر بودند، آنوقت فکر نمی کنیم آن حیات میتوانست در کائنات ما نمو و تکامل پیدا کند. و سوال اینست، چرا اینطوری است؟

و سپس خلاصه ای از زندگی ام را دیدم. فقط‌ اینکه، مروری که از زندگی داشتم این بود که من تمام دردی که در کل زندگیم به دیگران داده ام و هر حادثه فردی از آن را، پشت سر هم متحمل شدم. اما من آنرا از بیرون نمی دیدم. آن را از دیدگاه افرادی که موجب درد آنها شده بودم تماشا میکردم و حس آنها را احساس میکردم.

در طول تاریخ، گروههای مختلفی از مردم، مذاهب مختلف و فرهنگهای مختلف، درباره خدا نظرات مختلفی داشته اند. یک دیدگاه درباره خدا "پانتیسم" نامیده میشود. و این دیدگاه ممکن است که همان دیدگاه "تائو یسم" در چین باشد که خدا، همه طبیعت است. و اگر شما درباره خدا این دیدگاه را داشته باشید، آنوقت خدا در تمام مدت در همه جا و اطراف ماست.

پسر آقای 'الكساندر فران' در خانواده ای بزرگ شده است جاییکه ارتباط گرفتن با گیاهان، یک اتفاق روزمره است. این تجربه چگونه بر این پسر تاثیر گذاشته است؟ برای او هیچ شک و تردیدی وجود ندارد. آنها زنده هستند؛ آنها او را با اسم کوچکش صدا می زنند. وقتی گیاهان او را صدا میزنند، او جواب میدهد. و سپس مدتی کوتاه با یکدیگر بحث و گفتگو می کنند.

آقای 'الكساندر فران' نه تنها میتواند از طریق کلامی و همچنین موسیقی با گیاهان ارتباط برقرار کند، بلکه او معتقد است آنها چیزهای زیادی برای آموزش به ما دارند. آنها چیزهای زیادی برای آموزش به ما دارند. برای مثال درباره شیوهء زندگی بی تحرک، درباره چگونگی زندگی در مجاورت با یکدیگر. بعلاوه، امروز ثابت شده است که در دنیای حیوانات و گیاهان پشتیبانی متقابل زیادی، بیشتر از آنچه که ما بتوانیم باور کنیم وجود د

طبیعت با گونه های گیاهی و جانوری، به جهان ما زیبایی می بخشد، هنوز اسراری در انتظار کشف شدن هستند. آقای "الكساندر فران" مطمئنا میداند که چگونه با استفاده از یک دستگاه الکترومغناطیسی با گیاهان ارتباط برقرار کند این به مانند قرار دادن یک پیانو زیر دستان یک گیاه است. او بلافاصله نمی داند چگونه از آن استفاده کند. این یک دستگاه ترجمه نیست برای آنچه که او ممکن است بگوید یا صدایی که ممکن است از خود دهد. آ

خانم "تریشیا بارکر"، بعد از تجربه نزدیک به مرگش، در زمینه اینکه چگونه میتوانیم دنیایی که در آن زندگی می کنیم را به مکانی بهتری تبدیل کنیم، دانش زیادی بدست آورد. این جهان، تعاملات کوتاهی که هر لحظه یا نور را گسترش میدهد یا نمیدهد. و چرا نور را گسترش نمی دهد؟ چرا نیکی را گسترش نمی دهد؟ و چرا شادی را در سراسر این سیاره گسترش نمی دهد؟ و من فکر می کنم شاید یکی از مهمترین چیزهایی که ما میتوانیم انجام د

هنگامیکه روح خانم "تریشیا بارکر" بعد از تجربه نزدیک به مرگ به بدنش بازگشت، او متوجه شد که شخص متفاوتی است. من از پرستاران پرسیدم، "چه مدت بود که مرده بودم؟" میدانستم که مرده بودم. "شما درباره خدا چه فکر می کنید؟ زیرا این انرژی نور شگفت انگیز خداست!" و من شروع به صحبت درباره این چیزها کردم.

خانم "تریشیا بارکر" در تجربه نزدیک به مرگ اش، فرشته هایی را در اتاق عمل دید. او بعدها کشف کرد که میتواند با این موجودات سماوی دوباره ارتباط برقرار کند. و درد بسیار زیادی در بدنم بود. و من شروع به دعا کردن به درگاه خدا و آن فرشته ها کردم. و چشمانم را می بستم و مراقبه می کردم. و احساس میکردم همان فرشته ها روی ستون مهره هایم کار می کنند و روی کمرم کار می کنند. بنابراین، زمانی بسیار کوتاه بعد از تصادف

بعد از یک تصادف شدید ماشین، خانم "تریشا بارکر" به بیمارستان منتقل شد و او در آنجا تجربه نزدیک به مرگ جالب توجهی داشت. وقتی مرا برای یک عمل جراحی اورژانسی نخاع بردند، من از بدنم بلند شدم. و بدنم را روی تخت جراحی دیدم. و باید به شما بگویم، با قطعیت می دانستم که بخش معنوی همچنان باقی خواهد ماند، روح ما، ذات ما بعد از مرگ بدنمان همچنان باقی خواهد ماند.