درد و کارمای کمتری ایجاد کنید: گیاهانی برای خوردن، قسمت ۲ از ۵

و ما برنامه‌های زیادی را در سوپریم مستر تلویزیون نشان می‌دهیم دربارۀ راهب‌ها و راهبه‌هایی که غذا نمی‌خورند. که امروزه رایج است. اما همه این‌ها را امتحان نکنید. اگر واقعاً می‌خواهید امتحان کنید، باید راهنمای متخصص پیدا کنید، افرادی را پیدا کنید که می‌دانند چگونه این کار را انجام دهند. وگرنه فقط غذاهای ساده بخورید، ورزش کنید، روزانه ورزش کنید، در هوای تازه قدم بزنید، کارهایی ازاین قبیل. زندگی عادی داشته باشید با حداقل تنوع غذایی - تاحدامکان کمتر. اما باید مراقب باشید که آیا بدنتان برای آن نوع ِ محدود سبزیجات و میوه‌ها مناسب است یا خیر. […]

به‌خاطر کارما نیست که آن گیاهان یا سبزیجات را نمی‌خوریم، بلکه به این دلیل است که نمی‌خواهیم آنها درد بکشند. همین. اگر می‌خواهید از آسیب رساندن به گیاهان یا ایجاد نگرانی، ناراحتی یا مضطرب‌کردن آنها جلوگیری کنید، پس سبزیجاتی که در لیست برایتان خواندم را انتخاب کنید- آن‌ها هیچ دردی را حس نمی‌کنند. یا حتی اگر حس کنند، تقریبا هیچ است. ولی آنهایی که برایتان خواندم، چیزی حس نمی‌کنند. اصلاً دردی حس نمی‌کنند. درصورتی‌که این راه را ترجیح می‌دهید. باید ببینید آیا بدن شما می‌تواند با سبزیجات و میوه‌های محدود، تغذیه شود یا نه. اما اغلب آنها مثل موز، یک غذای کامل هستند. یکی از برادران راهب شما در کاستاریکا بود، و غذای اصلی او همیشه موز بود. او سالها همینطور زندگی کرد. اما الان دیگر آنطور زندگی نمی‌کند، چون به اندازه کافی برایش غذا تامین میکنیم، انواع غذاها را. بسیارخب. امیدوارم از کشف یک رژیم غذایی جدید برای خودتان لذت ببرید، اگر این راه را ترجیح می‌دهید، آرام پیش بروید و امتحان کنید.

وگرنه، من راهبی را می‌شناختم، مدتی در معبد او زندگی می‌کردم. او فقط برنج قهوه‌ای و پودر کنجد و آب می‌خورد. و بسیار طولانی عمر کرد و قوی بود؛ و او استاد "چی‌کونگ" نیز بود. اگر می‌خواستید با چاقو گلویش را ببُرید، نمی‌توانستید آن را ببُرید، برای مثال به این شکل. بسیار قوی. اما مسلماً او هر روز تمرین می‌کرد. جدا از اینکه یک راهب بودایی بود و تمام مراسم راهبان را انجام می‌داد، هر روز هم به تمرین چی‌کونگ می‌پرداخت. و مدرسه‌ای داشت که به دیگران چی‌کونگ آموزش می‌داد در تایوان (فورموسا). او چند سال پیش از دنیا رفت، اما وقتی زنده بود، فقط همین‌ها را می‌خورد. من شخصاً این افراد را میشناسم. مثلا برای مدتی در معبد این راهب زندگی میکردم، همراه با راهبان و راهبه های دیگر.

و راهبه‌ای را می‌شناختم که چیزی نمی‌خورد، فقط کمی آب می‌نوشید. اما البته که آن آب، از قبل با خواندن نام بوداها قبل‌از نوشیدن متبرک شده بود. ایشان نیز دیگر درگذشته است، اما وقتی زنده بود، حتی صحبت نمیکرد. نمی‌خواست صحبت کند. فقط از زبان اشاره استفاده می‌کرد و شاگردانش برای بقیه ترجمه می‌کردند. من به ملاقاتش رفتم و همین کار را کردند، زبان اشاره او را برایمان ترجمه کردند. از او پرسیدم که مردم چگونه می‌توانند مانند او فقط با نوشیدن آب زندگی کنند و او از زبان اشاره استفاده کرد و گفت: "آهسته و بتدریج، قدم به قدم." شنیدم که قبل‌از آب‌خوار شدن، میوه می‌خورد. فقط هر روز یک بشقاب میوه برایش می‌آوردند و او یک روز آن را پس زد، آنوقت فهمیدند که دیگر نمی‌خواهد میوه بخورد. بنابراین از آن به بعد، او فقط کمی آب می نوشید. من شخصاً او را می‌شناختم و با او صحبت کردم البته با زبان اشاره.

و ما برنامه‌های زیادی را در سوپریم مستر تلویزیون نشان می‌دهیم دربارۀ راهب‌ها و راهبه‌هایی که غذا نمی‌خورند. که امروزه رایج است. اما همه این‌ها را امتحان نکنید. اگر واقعاً می‌خواهید امتحان کنید، باید راهنمای متخصص پیدا کنید، افرادی را پیدا کنید که می‌دانند چگونه این کار را انجام دهند. وگرنه فقط غذاهای ساده بخورید، ورزش کنید، روزانه ورزش کنید، در هوای تازه قدم بزنید، کارهایی ازاین قبیل. زندگی عادی داشته باشید با حداقل تنوع غذایی - تاحدامکان کمتر. اما باید مراقب باشید که آیا بدنتان برای آن نوع ِ محدود سبزیجات و میوه‌ها مناسب است یا خیر. باید امتحان کنید. وگرنه، ببینید، افراد زیادی می‌توانند با حداقل غذای مصرفی زندگی کنند.

لازم نیست این چیزها را امتحان کنید. فقط جهت اطلاع شماست. همین که شما وگان هستید، بسیار از شما سپاسگزارم. همه بهشت‌ها از شما حمایت می‌کنند و سیاره ما پایدار خواهد بود، سالم و امن نگه داشته می‌شود، برای ادامه زندگی شما و برای نسل بعدی و نسل‌های بعد فرزندانتان. اگر فرزندانتان را دوست دارید، لطفاً وگان شوید و به آن‌ها هم بیاموزید که وگان شوند تا عواقب کارمایی را به حداقل برسانید و انرژی خیرخواهانه‌ای برای جهان‌مان ایجاد کنید. آن‌وقت سیاره به بقای خود ادامه می‌دهد و ما نیز همین‌طور.

همان‌طور که قبلاً گفته شد، اگر برخی سبزی‌ها یا گیاهانی که از آن‌ها جوانه درست می‌کنید و زمانی آنها را بخورید که هنوز جوانه هستند، یا خیلی کم رشد کرده‌اند- و به بدنه سفت گیاه یا درخت تبدیل نشده‌اند - خوردنش اشکالی ندارد. اما اگر خودتان باغچه داشته باشید بهتر است، آن‌وقت می‌توانید تصمیم بگیرید. مثلا، اگر خودتان گیاه نعناع را در باغچه کاشته باشید، آن‌وقت می‌توانید از آن استفاده کنید. اگر برگ‌ها را خیلی دور از ساقه یا بدنه گیاه نعناع بکنید، آن‌قدرها درد ایجاد نمی‌کند. خیلی کم یا تقریباً صفر.

یا مثلاً ریحان. می‌توانید مثلاً دو سوم برگ‌ها را ببرید و و تکه پایینی برگ هنوز به تنه چسبیده‌ باشد و مقداری برگ کوچک هنوز مانده باشد. آن‌وقت برگ جدیدی در آن گوشه رشد می‌کند.‌ بین ساقۀ برگ و تنۀ گیاه، برگ‌های جدیدی ظاهر میشوند و رشد می‌کنند.

برای بسیاری از سبزی ها، این چنین است. اما در برخی سبزیها کل شاخه قطع میشود، حتی یک شاخه کوچک، آن‌وقت باعث درد می‌شود. مثلاً رزماری. اگر بخواهید از رزماری استفاده کنید، باید یک شاخه یا قسمتی از آن را ببُرید. این باعث درد برای گیاه رزماری یا بوته می‌شود.

و آن دسته از انواع توت‌هایی که می‌توانید به راحتی آن‌ها را بچینید - تقریباً اگر لمسش کنید در دستتان می‌افتد – آن توت‌های بسیار نرم، مشکلی ندارند. آن‌قدرها درد را احساس نمی‌کنند. پس، چیزهای بسیار کم. ولی گیاه توت ‌فرنگی درد را احساس می‌کند. اما مثلاً گیاه بادام‌ زمینی، غالباً قبل ‌از اینکه مردم آنها را از زمین دربیاورند، پژمرده و زرد شده اند. گیاه کنجد هم مشابه است. و برنج و گندم، قبل از برداشت از بین رفته‌اند. روحشان قبل ‌از اینکه مردم آن‌ها را برداشت کنند رفته است، پس خوردنشان اشکالی ندارد.

مطمئن هستم که تعداد بیشتری سبزیجات و میوه‌ها هستند که می‌توانید بخورید، اما اکثر درختان میوه، مثل انبه و سیب احساس درد می‌کنند وقتی آن‌ها را می‌چینید. اما اگر روی زمین بیفتند، مشکلی نیست، می‌توانید بخورید، هیچ کارمایی ندارد. دیگر از درخت افتاده‌اند، پس شما کار زیادی نمی‌کنید، فقط آن‌ها را برمی‌دارید. وقتی میوه‌ای را می‌دیدم که دیگر از درخت افتاده، همیشه آن‌ها را برمی‌داشتم تا ببینم آیا هنوز هم می‌توانم استفاده کنم. هنوز هم خیلی خوب بود. و گیاه گوجه‌فرنگی، می‌توانیم میوه اش را بخوریم و گیاه احساس درد نمی‌کند زیرا کارمای درد ندارد. آیا فوق‌العاده نیست؟ حتی گیاهان کارما دارند.

خب به‌هر‌حال، شاید دفعه بعد، اگر چیز دیگری هست که شما بپرسید و من درباره‌اش بدانم، آن‌وقت به شما می‌گویم. بسیار خب. خداوند همه شما را برکت دهد، و باشد که همه گیاهان زیبا و سبزی‌های زیبا را برکت دهد و کل سیاره‌مان را برکت دهد.

برای جزئیات بیشتر درباره تغذیۀ کم‌کارما که می‌تواند به ما کمک کند تا درد و رنجی که به موجودات دیگر وارد می‌شود را به حداقل برسانیم، لطفاً مراجعه کنید به: SupremeMasterTV.com/LowKarmaDiet

ببینید، سیاره ما تجسم پیدا کرده و ارزشمند شده است به‌خاطر شایستگی همه موجودات این سیاره، شایستگی دسته جمعی همه آنها با هم- پس اینگونه سیاره به ‌وجود می‌آید و قابل زندگی می‌شود. و بعد این سیاره متلاشی می‌شود، نابود می‌شود، بگونه ای ناپدید می‌شود، این هم به‌خاطر اینکه انسان‌ها و موجودات روی این سیاره شایستگی ندارند. با اعمال شان، با انجام کارهایی که متناقض با ایجاد شایستگی هستند، با انجام اعمالی که شایستگی را از بین می‌برد یا فاقد شایستگی است، آنگاه ما دیگر از برکت داشتن این خانه به‌عنوان یک سیاره برخوردار نیستیم.

درست مثل اینکه شما مقداری پول برای سپرده‌گذاری یا برای ساختن خانه خود دارید. اما در لحظه‌ای که دیگر پول ندارید، یا بدهی دارید و نمی‌توانید پرداخت کنید، آن‌گاه بانک آن را مصادره می‌کند، یا باید از ملک بیرون بروید، چون شما نمی‌توانید پولش را بپردازید، دیگر نمی‌توانید به زندگی در آنجا ادامه دهید. مشابه سیارۀ ما - اینجا خانه ماست. اگر شایستگی کافی برای حفظش نداشته باشیم، آن‌گاه نمی‌توانیم دوام بیاوریم. باید سیاره را ترک کنیم، یا سیاره نابود خواهد شد. پس، لطفاً مراقب باشید که چه می‌خورید. حداقل وگان باشید. باشه؟ وگان باشید.

قلمروی گیاهی، بسیار غنی از مواد مغذی، ویتامین‌ها و خواصی هستند که حافظ سلامتی اند. خداوند هر آنچه که نیاز داریم را به ما می‌دهد. حتی اگر عده‌ای غذای کافی نداشته باشند، یا نتوانند کار کنند تا برای خرید غذا‌ پول کسب کنند، کل سیاره - اگر وگان باشیم - همه می‌توانند روی این زمین تغذیه شوند. غذای کافی هست به اندازه‌ای که به همه برسد، تا کمک کند که همه سالم و سیر بمانند و سرشار از مواد مغذی از همه چیزهایی که داریم یا قادریم نروی این سیاره بکاریم.

هیچ‌ کسی نباید شب یا هر روزی گرسنه بماند یا اصلاً هیچ زمانی، زیرا خداوند به ما خیلی خیلی بخشیده است. فقط اینکه ما همه را هدر می‌دهیم. مثلاً غذای کافی برای تغذیۀ مردم را داریم اما در عوض از آن برای پرورش اشخاص- حیوان استفاده می‌کنیم و انسان‌ها را در گرسنگی می‌گذاریم. این درست نیست، کار درستی نیست. باید کار درست را انجام دهیم، تا به‌درستی زندگی کنیم، آن‌وقت هیچ‌چیز بدی سراغمان نمی‌آید. اما اگر مخالف عقل سلیم عمل کنیم، آنوقت دیگر نباید دربارۀ مجازات‌ بهشت یا شایستگی یا ​​ چیز دیگری صحبت کنیم.

داستان فولکلوری که مدت‌ها پیش برایتان تعریف کردم را به یاد دارید؟ یک نفر به دیدن جهان دیگری در کائنات رفت و بهشت برای بقیه غذا درست کرده بود و آنها در هر دو طرف نشسته بودند اما درمانده، گرسنه بودند و نمی‌توانستند چیزی بخورند. و در قسمتی دیگر، بهشت غذای زیادی به آن‌ها ارائه کرد و آن‌ها خوشحال و شاد بودند، و می‌خندیدند و آواز می‌خواندند و مواد غذایی کامل در شکم داشتند و غیره. و مهمان متوجه شد یک قاشق بلند وجود دارد. وقتی آرنجتان را خم می‌کنید تا آن قاشق را در دهانتان بگذارید، نمی‌توانید بخورید، چون قاشق بسیار بلند است. پس گروه اول به‎دلیل اینکه نمی‌توانستند خودشان را تغذیه کنند، از آن استفاده نکردند. گروه دوم از قاشق بلند برای غذا دادن به یکدیگر استفاده کردند، بنابراین همه بسیار خوشحال بودند و تا وقتی که سیر شوند غذا می خوردند. پس این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم که چه نوع نگرشی، چه نوع کیفیتی را داشته باشیم و حفظ کنیم. و هر چیزی که کیفیت بدی دارد، باید کنار بگذاریم. مثل زباله. اگر آن را نخواستیم، بیرون می‌اندازیمش.

Photo Caption: همه خواهان صلح هستند!