ดำเนินตามตัวอย่างของฉันและ ช่วยเหลือมนุษยชาติ ตอนที่ 12/14

ถ้าคุณบอกอาจารย์ว่า “อาจารย์ ขาของฉันเจ็บ" แล้วคุณต้องย้ำว่า “เจ็บ เจ็บ เจ็บ" จนกว่าคุณจะเบื่อ คุณไม่อยากบ่นอีกต่อไป หรือคุณเหนื่อยเกินไป คุณเพิ่งเข้าสู่สมาธิ และคุณจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป ถ้าคุณบอกว่าคุณเหนื่อย เขาจะบอกให้คุณพูดซ้ำ “เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย” จนกว่าคุณจะเบื่อ หรือเหนื่อยจากความเหนื่อยล้า เลยฉันคิดว่าบางที พระ แม่ชี และสาวก ชาวไต้หวัน (ฟอร์โมซา) เหล่านี้อาจจะหิว และพวกเขาก็อยากกินเต้าหู้ ดังนั้นอาจารย์จึงบอกให้พวกเขาพูดซ้ำ ว่า "เต้าหู้ เต้าหู้ เต้าหู้ เต้าหู้" เพื่อตอบโต้ความปรารถนาของพวกเขา ฉันก็เลยคิดว่า พระเจ้า พระผู้น่าสงสาร ให้เต้าหู้แก่พวกเขาเถิด