Szczegóły
Pobierz Docx
Czytaj więcej
Dzisiejsza historia przenosi nas do 1978 roku do Âu Lạc (Wietnamu), gdzie miało miejsce tajemnicze i niepokojące wydarzenie, opowiedziane później przez mnicha, który był jego bezpośrednim świadkiem. Jest to przejmująca opowieść o karmie, reinkarnacji i trwałych konsekwencjach poprzedniego życia młodej kobiety o imieniu Ngọc Hạnh, która później została mniszką w świątyni czczonego Trúc Lâm w Đà Lạt, Âu Lạc (Wietnam). W tym czasie była studentką ostatniego roku Uniwersytetu Pedagogicznego w Huế. Cała jej rodzina nigdy wcześniej nie miała styczności z buddyzmem. Ponieważ jej rodzinne miasto było daleko, mieszkała w akademiku. Pewnego dnia szkoła dała studentom kilka dni wolnego, aby mogli przygotować się do egzaminów końcowych, więc skorzystała z okazji, aby odwiedzić rodzinę. Późną nocą, kiedy nie spała, aby się uczyć, przez okno wślizgnął się nagle duży wąż. Krzyknęła, budząc wszystkich domowników. Jej ojciec, zaskoczony we śnie, chwycił rygiel drzwiowy i rzucił się w kierunku węża, zabijając go natychmiast. Niedługo po tym przerażającym wydarzeniu ojciec Ngọc Hạnh nagle przestał jeść. Jego stan zdrowia pogarszał się z dnia na dzień, bez wyraźnej przyczyny, pomimo poszukiwania pomocy w wielu miejscach. Pewnego dnia nadeszła wiadomość, że zmarł. Gdy to usłyszała, Ngọc Hạnh natychmiast przerwała studia i wróciła do rodzinnego miasta, aby uczestniczyć w pogrzebie przed rozpoczęciem ceremonii pogrzebowej. Jednak to, co zaszokowało całą jej rodzinę i krewnych, to dziwne i nieoczekiwane zachowanie, jakie zaczęła wykazywać po powrocie do domu. Ngọc Hạnh przybyła wściekła, wpadła do domu, odepchnęła wszystkich na bok i podbiegła prosto do trumny ojca. Tam gołymi rękami zerwała wszystkie opaski i otworzyła wieko. Zdejmowała każdą warstwę całunu i przedmiotów ceremonialnych pokrywających ciało, aż odsłoniła twarz ojca. Wszyscy byli zbyt zszokowani, aby zareagować, zakładając, że po prostu ogarnął ją smutek i chciała po raz ostatni zobaczyć ojca. Jednak ku ich przerażeniu, nagle zaczęła drapać jego twarz wszystkimi dziesięcioma palcami, rozrywając skórę. Następnie wybiegła na środek ulicy, śmiejąc się maniakalnie i krzycząc: „Pomściłam się! Pomściłam obie moje krzywdy!”. Następnie przeczytała na głos długi wiersz, z którego wynikało, że opętał ją mściwy duch. Historia jest następująca: wiele wcieleń temu Ngọc Hạnh była żonatym mężczyzną, ale dopuściła się cudzołóstwa, a następnie zabiła swoją żonę. Żona, która zmarła w męczarniach, odrodziła się jako wąż. Aby się zemścić, wąż przyszedł do domu Ngọc Hạnh z zamiarem zabicia jej, ale został zabity przez jej ojca. Podczas pogrzebu ta sama dusza udręczonej kobiety opętała Ngọc Hạnh i sprawiła, że zmasakrowała twarz swojego zmarłego ojca. Po tym tragicznym wydarzeniu Ngọc Hạnh zaczęła doświadczać epizodów opętania przez duchy, a jej życie wypełniło się ciągłymi nieszczęściami. Nigdy nie zetknęła się z naukami Buddy, więc mogła zwrócić się tylko do Boskich istot, modląc się żarliwie o pomoc w rozwiązaniu karmicznej plątaniny, w której się znalazła. Nieświadomie jej szczere modlitwy dotarły do Mistrza Zen, który zmarł ponad 200 lat wcześniej. W rzadkiej duchowej reakcji Mistrz wszedł do jej świadomości i poprowadził ją na ścieżkę duchowej praktyki pod okiem głównego mnicha w świątyni Trúc Lâm. Jednak mściwy duch węża nadal ją opętywał, przeszkadzając jej za każdym razem, gdy rozważała porzucenie praktyki. Z głębokim współczuciem i wnikliwością w ich karmiczną więź, główny mnich udzielił nauk zarówno duchowi, jak i Ngọc Hạnh. Główny mnich powiedział do ducha: „Teraz pomogę ci schronić się w Trzech Klejnotach. Czy pójdziesz za Buddą, zamiast trzymać się tej dziewczyny?”. Następnie przeprowadził Ceremonię Schronienia zarówno dla Ngọc Hạnh, jak i dla ducha, który ją opętał. Duch otrzymał imię Dharmy Tâm Tín (Serce Wiary), a Ngọc Hạnh otrzymała imię Tâm Tưởng (Serce Myśli). Od tego momentu mogła praktykować w spokoju, nie będąc już dręczona ani niepokojona. Jakiś czas później, podczas spokojnej sesji medytacyjnej, do głównego mnicha niespodziewanie podeszła mniszka Tâm Tưởng, która wbiegła do pomieszczenia i zwróciła się do niego z szacunkiem. Przez Tâm Tưởng, Tâm Tín powiedział: „Czcigodny przełożony, od teraz nie będę już niepokoił Ngọc Hạnh. Znalazłem nowe miejsce, w którym się odrodzę, i przyszedłem wyrazić moją wdzięczność oraz pożegnać się z tobą”. Od tego momentu mniszka Tâm Tưởng poświęciła się całkowicie gorliwej praktyce duchowej, a jej rodzina również przyjęła Trzy Klejnoty i została świeckimi buddystami. Ta historia uczy nas, że wszelkie cierpienie i wrogość nie powstają przypadkowo, ale wynikają z prawa przyczyny i skutku, utkanego z więzi karmicznych zgromadzonych przez wiele wcieleń. Tylko poprzez miłość, szczere pokutowanie, odpuszczenie i wytrwałą praktykę Dharmy możemy naprawdę otworzyć drogę do wyzwolenia i oświecenia. Najwyższa Mistrzyni Ching Hai (weganka) podzieliła się kiedyś głęboką historią ilustrującą moc przebaczenia i daremność zemsty. Była to historia o osobie, która zemściła się, uciskając kogoś innego. Ta druga osoba była zdecydowana zemścić się. Zrobiła więc wszystko, co mogła, aby zdobyć władzę, bogactwo i sławę, aby móc zemścić się na tej pierwszej osobie. W czasie, gdy ta osoba była atakowana, nadal cierpiała, nadal była biedna, nadal była słaba i dlatego nie była w stanie walczyć. Ponieważ druga osoba była bogata, potężna i wpływowa. Więc ta osoba przełknęła swoją urazę i czekała, aż osiągnie sukces, aby zemścić się na drugiej osobie. W czasie, gdy ta uciskana osoba w końcu odniosła sukces, druga osoba, która ją wcześniej uciskała, stała się uboga i głodna. Sytuacja się odwróciła. [Ta osoba] jest teraz słaba i samotna. Więc [ten drugi gość] powiedział, że nie będzie już mścił się. Ktoś zapytał go: „Dlaczego nie zemściłeś się, kiedy ten drugi facet cię gnębił, bił i traktował tak niesprawiedliwie? Wtedy nie mogłeś się zemścić i było to zrozumiałe. Teraz, kiedy masz całą władzę i siłę, dlaczego nie zemścisz się?”. Ten człowiek odpowiedział: „Wcześniej nie mogłem się zemścić, ponieważ byłem słaby, nie miałem nikogo, kto by mnie bronił, i nie miałem żadnej władzy. Gdybym się wtedy zemścił, zginąłbym. Teraz jestem w stanie się zemścić. Ponieważ ta druga osoba jest słaba, mogę się zemścić. Ale byłoby to znęcanie się silnego nad słabym, tak jak on znęcał się nade mną. Zapomnij o tym, nie chcę już się mścić”. Więc wszystko jest w porządku, po prostu zapomnij o tym. Za każdym razem po prostu o tym zapominam. To jest właściwa droga. To jest absolutnie słuszne i zgodne z drogą. Dzięki tej historii widzimy, jak zrozumienie i przebaczenie rozbijają niekończący się łańcuch nienawiści. Wyrażamy najgłębszą wdzięczność Najbardziej Współczującej Mistrzyni za przypomnienie nam, że wybór współczucia zamiast zemsty nie tylko uwalnia innych, ale także uwalnia nas samych, dostosowując nasze serca do prawdziwej istoty praktyki duchowej. Na zakończenie, niech lekcje płynące z dzisiejszych opowieści rozbudzą w nas głębszą świadomość prawa przyczyny i skutku oraz zainspirują nas do kultywowania pokoju, cnoty i wewnętrznej jasności na drodze do prawdziwego wyzwolenia.
